مقایسه مولفه های مثبت گرای روان شناختی در والدین کودکان عادی و اوتیسم

مقدمه:فرآیند فرزندپروری به خودی خود دارای باری از استرس طبیعی است و این انگیختگی گامی لازم در جهت اعمال والدگری مثبت خواهد بود، اما اگر میزان انگیختگی به علت داشتن فرزندی که دارای نقصی جبران ناپذیر است از حد طبیعی فراتر رود نه تنها برای حداکثر عملکرد مثبت نخواهد بود بلکه می تواند منجر به تحمیل فشار روانی و ایجاد آسیب در ابعاد مثبت گرای روان شناختی گردد.لذا هدف پژوهش حاضر، مقایسه مؤلفه های مثبت گرایی روان شناختی(امید، کیفیت زندگی، بهزیستی روان شناختی، شادکامی و خوش بینی) در والدین کودکان عادی و اوتیسم است. روش:در یک مطالعه علی مقایسه ای پس رویدادی 60 والد به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند(30 والد کودک اوتیسم و 30 والد کودکان عادی).ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، بهزیستی روان شناختی ریف، امید اسنایدر، خوش بینی شیر و کارور و کیفیت زندگی دینربود. یافته ها: نتایج آزمون واریانس چندمتغیری حاکی از وجود تفاوت معنادار در همه مولفه های مثبت گرای روان شناختی در دو گروه والدین کودکان عادی و اوتیسم بود(p>0/05 ، 54/32 =(54,5)f، 5/04=هتلینگ). نتیجه گیری:از جمله کاربردهای روان شناسی در عرصه های مختلف فردی و اجتماعی که با هدف ارتقای سطح بهداشت روانی و جسمانی و پیشگیری از آسیب های ناشی برگزار می گردد، بهره گیری از مطالعات مقایسه ای و متغیرهای مهم و نوظهوری چون روان شناسی مثبت می باشد،که منجر به شناخت بهتر مشکلات خانوادگی و در نتیجه ارائه خدمات روان شناختی و آموزشی موثر می گردد.